Kudüs'ten Rio de Janeiro'ya: Derin anlamsız ve yüzeysel olanın bir kutlamasından

Kudüs'te turizm ve Rio de Janeiro'da turizm benzer ve çok farklı. Dr. Peter Tarlow, tüm gece süren bir uçuşun ardından Rio'dan bildiriyor. Rio Marriott Otel'de saat 7'da uyandı ve yazıyor.

Copacabana Sahili doluydu ve hala gün ışığıydı. Yarı uyuşukluğumda Güney Yarımküre'de olduğumu unutmuştum ve 21 Aralık burası yılın en uzun günü ve yazın ilk günü.

Rio de Janeiro'ya neredeyse doğrudan Kudüs'ten geldiğimde, dünyanın sadece iki coğrafi ucunda değil, aynı zamanda kültürel olarak iki zıt kutupta olduğumu fark ettim. Kudüs kutsal bir tevazu kentiyse, Rio de Janeiro tam tersi. Burada, belki de ısı nedeniyle gizli şeffaf hale gelir. Kilometrelerce uzanan kumsallar boyunca, Cariocas (Rio halkına verilen ad), münzevilerin daha fazla kişisel takdir talep edebilecekleri yerlerde bile mümkün olan en az miktarda kıyafeti giyerler. Benzer şekilde, Kudüs derinliğin bir kutlamasıysa, Rio anlamsız ve yüzeyselliğin bir kutlamasıdır. Yerliler Rio'nun kültürünün üç ayağı olduğunu belirtiyor: futebol (futbol), plaj ve karnaval. Burada iş bir kariyer değil, hayatın şehvet ve rahatlığı arayışına bir müdahaledir.

Farklılıklara rağmen, bazen zıtlıklar karşılaşma eğilimindedir. Kudüs derin inançların şehri, o kadar derin ki, zaman zaman bu inançlar şiddet içinde kendini gösteriyor. Rio burada ve şimdi bir şehirdir, öyle ki, yaşama sevinci tutumu da şiddetli hale gelir. Bir şehirde şiddet çok fazla ilgiden kaynaklanırken diğerinde çok az kaynaklanıyor. İronik olarak, her iki şehrin de en ünlü simge yapılarının inançla ilgisi var. Kudüs'te Kubbet-üs Sahra, Batı Duvarı ve Kutsal Kabir Kilisesi hakimse, Rio'da Katolikliğin nihai sembolü olan Corcovado hakimdir.

Aynı şekilde İsrail de Orta Doğu'dadır, ancak kültürel olarak gerçek Ortadoğu'dan değildir. Yahudi yaşamının Arap medeniyetinden bin yıl öncesine kadar gitmesine rağmen, İsrail kültürel olarak Ortadoğu'nun çevresinde yer almaktadır. Arapça denizinde İbranice konuşulan bir adadır. Benzer bir şekilde Brezilya Latin Amerika'da ama Latin Amerika'da değil. Burada dil Portekizce'dir ve Brezilya kültürü ve mutfağı İspanyolca konuşan komşularından ayrı dünyalardır. İsrail'in Ortadoğu'nun sınırında olması gibi Brezilya da öyle ve gerçek anlamda gerçek ABD için de geçerli.

Hiç şüphe yok ki hem Brezilya hem de Rio bir siyasi değişim döneminden geçiyor. Geçmişin sosyalist sol eğilimli hükümetleri süpürüldü. Liberalizm kılığına giren sosyalizm, bir zamanlar yoksulların umudu olarak görülüyordu, ama şimdi ezilenlerin zehri olarak görülüyor. Buradaki insanlar, zengin beyaz sözde entelektüellerin fakirleri fakir kalmaya ikna etmelerinin yöntemi olarak sosyalizmden bahsediyor ve saf gençleri yoksulluk ve hayal kırıklığı yaşamlarına çekiliyor.

Bu siyasi değişikliklerin yoksulluğu ekonomik fırsata mı çevireceğini yoksa yalnızca başarısız bir siyasi arzu mu daha olacağını tahmin etmeye cesaret etmek için henüz çok erken olsa da, büyük bir umut var. Bu anlamda birbirine çok benzemeyen bu iki şehir arasında büyük bir benzerlik var. İsrail'in ulusal marşı Umut anlamına gelen Ha'Tikva'dır ve burada Rio de Janeiro'da en çok duyulan kelime Esperança'dır: Umut!

Belki de bu iki kültürel kutup zıtlığını birleştiren ve insan ruhunun karanlıktan ışık yaratmasına izin veren umuttur. Güneşin umut ve basit neşe ile ışıl ışıl parladığı bir ülkeden saygılarımla.